bağırma — «Bağırmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
böyürmək — f. 1. Bağırmaq (öküz, inək, camış, dana haqqında). 2. Qışqırmaq, pis səslə bağırmaq. Böyürmə, insan kimi çığır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çığırmaq — f. 1. Bərk qışqırmaq, bağırmaq. Nə üçün çığırırsan? Çığırmaqdan səsi batdı. – Atalar doğru deyib: – Oğru elə çığırdı ki, doğrunun bağrı yarıldı. Ə. Vəl.. // Çığıra çığıra demək, bərk səslə demək. Polad çığırdı ki: – Mən bu dünyada; Yaşadım… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fəryad — is. <fars.> Acı acı bağırma; nalə, fəğan, ah nalə, vaveyla. Oğlunu itirmiş ananın fəryadı. – İnilti, qışqırıq, ah, fəryad, gülüş; Bürüyüb aləmi, dönüb tufana. M. R.. Bu insan fəryadına; Baxdıqca nələr düşür; Hər baxanın yadına. B. V..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
havırmax — (Meğri) bağırmaq (cüyürə aiddir) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
hərtdənməx’ — (Naxçıvan) qışqırmaq, bağırmaq. – Hərtdənməx’ lazım dəyil … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
anqırışmaq — qarş. Ağız ağıza verib, hamısı birdən anqırmaq, bağırmaq; bağırışmaq. Daxmaları yerə yatmış dağınıq kənddə eşşəklər anqırışır, xoruzlar banlaşır. . S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
anqırmaq — f. Bərk bağırmaq, böyürmək. Eşşək anqıranda itin başı ağrıyar. (Ata. sözü). – Təlxəklər bütün kələklərini meydana qoydular: . . çaqqal kimi ulaşdılar, banladılar, anqırdılar, kişnədilər, . . xanın halına təfavüt eləmədi. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
banlamaq — f. 1. Oxumaq, ötmək (xoruz, beçə, qırqovul haqqında). Xoruz banlayır. – Bir qarının bir xoruzu var idi; Hər gün obaşdandan o banlar idi. A. S.. Haradasa, xarabalıqda doğrudan da bir xoruz banlayırdı. Ə. M.. 2. məc. Qışqırmaq, bağırmaq. Bir də… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
